Problem z pisaniem jest taki, że już wszystko zostało napisane.
nihil novi sub sole...
Czynność wybitnie odtwórcza.
Wszystkie literki zostały już użyte, pozostaje tylko wtórna zabawa, ustawianie kolejności zatwierdzonych sekwencji.
Rozbijamy się o słowa.
Kilku mądrych dotarło na suchy brzeg:
“Ci, którzy wiedzą, nie mówią. Ci, którzy mówią, nie wiedzą.”
tak, mowa jest srebrem , a milczenie złotem, ale... Każdy pragnie określić siebie i swój świat, odnaleźć swoje miejsce i dlatego tworzy kolejną sekwencję ze słów tak znanych, że niemal zużytych, a jednak tworzy coś nowego, niepowtarzalnego. Czy literatura może kiedyś się skończyć?
OdpowiedzUsuńRozkochiwać się w słowach ponad ich miarę
OdpowiedzUsuńPleść cienką nić wzorów i znaczeń
Zamknąć rzeczywistość w nieskończonych wymiarach
Albo tak dobrać słowa aby otworzyć wolność
Przestrzeń chwili
Czy przestrzeń nad przestrzeniami
Opisywać czy tworzyć
Jedno i drugie
Zaglądać za kotarę rzeczywistości
Aby dowiedzieć się że nie ja zaglądam.
To na mnie się patrzy.
Słowo karmi, Słowo uwalnia, Słowo buduje,
Weź do ręki słowo Prawdy, obejrzyj je dokładnie, i zjedz.
W ustach gorzki smak prawy,
W przełyku palący ból
W sercu ogień co wypala
W brzuchu ucisk nie do wytrzymania
W lędźwiach bezsilność
I wreszcie słodki smak wolności
Panie !